Η μέρα θα αρχίσει με μια μεγάλη πεδινή διαδρομή μέχρι τα ριζά της Έδεσσας. Ο κάμπος δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και στην πρωινή δροσιά απλώς καλύπτουμε χιλιόμετρα.
Ένα μόνιμο και αρκούντως απεχθές παρόδιο χαρακτηριστικό των ελληνικών δρόμων: το σκουπίδι. Κυρίως τα πλαστικά μπουκάλια νερού: αν ανακυκλώνονταν κάποιος θα μπορούσε να τα μαζεύει και να γίνει πλούσιος.
Πριν την Έδεσσα θα υποστούμε μια σκληρή ανηφόρα, αλλά αυτή η πόλη πάντα αποζημιώνει τον επισκέπτη.
Ο κήπος της Έδεσσας με τους καταρράκτες.
Αφού βρούμε σε ένα κατάστημα ένα νοστιμότατο ντόπιο κασέρι, θα συνεχίσουμε δυτικά στις ανηφοροκατηφόρες προς τον Άγρα.
Κύκνοι στη λίμνη του Άγρα.
Στη διασταύρωση για Κέλλη, θα στρίψω δεξιά από τον παλιό δρόμο. Πέρασα από εδώ πριν πολλά χρόνια και δεν θυμόμουν τις ανηφόρες! Θα το πληρώσω ακριβά αυτό, κουβαλώντας το τρέιλερ εκεί πάνω. Όμως η θέα στα βουνά είναι αξιόλογη.
Καλλιέργειες μήλων στον κάμπο κάτω από το Καϊμακτσαλάν.
Η λίμνη Βεγορίτιδα και η Άρνισσα στο βάθος.
Φτάνοντας στη Φλώρινα, η ιστορία επαναλαμβάνεται (χωρίς ντους).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου