Ω όχι! Βρέχει. Βρέχει, βρέχει. Στο μεταξύ οι άνθρωποι του σταδίου θα φέρουν μέχρι και τα παιδιά τους να μάθουν για το ταξίδι μας και τα ποδήλατά μας. Θα τους κάνουμε ένα... σεμινάριο, το οποίο τα παιδιά παρακολουθούν με ιερή προσοχή και ρωτάνε μια το ένα και μια το άλλο.
Κατά τις 11:00 και μετά από διαφωνία για το αν θα φύγουμε ή όχι, αποφασίζουμε να φύγουμε όταν η βροχή κοπάζει. Ο καιρός δεν δείχνει έλεος, και θα αλλάξουμε το δρομολόγιό μας: δεν θα περάσουμε από τις δυτικές ακτές της Αιτωλοακαρνανίας όπου δεν υπάρχουν χωριά και δεν θα μπορούμε να βρούμε καταφύγιο, αλλά από τον κύριο δρόμο μέσω Βόνιτσας προς Αμφιλοχία.
Αφήνοντας πίσω το Άκτιο, προς τη Βόνιτσα.
Η συννεφιασμένη Βόνιτσα.
Βουκολικά μέρη, με άφθονη κτηνοτροφία.
Όλα πωλούνται, καλοκαιρία πωλείται πουθενά;
Και εδώ καμένα...
Η Αμφιλοχία.
Στην Αμφιλοχία θα αποχαιρετίσουμε τον Σταμάτη. Μετά από 612 χιλιόμετρα οι διακοπές του τελειώνουν.
Περιμένοντας στο σταθμό των λεωφορείων, εμφανίζεται ένας ποδηλάτης ερχόμενος από την κατεύθυνση που και εμείς ήρθαμε. Είναι Γερμανός, όχι πάνω από τα 30 του, ένας αθλητικός τύπος που ξεκίνησε από τη Γερμανία κάνοντας εκπληκτικά χιλιόμετρα κάθε μέρα, και που θα τελειώσει μετά από 12 μήνες στη Νέα Ζηλανδία. Κάτι λέει για την πισινή του ρόδα, του έσπασε μια ακτίνα και στην Αλβανία του πέρασαν μια άλλη, η ακτίνα ακατάλληλη, η ρόδα βέβαια είναι σε αισχρή κατάσταση για τα κιλά που κουβαλάει και τον τρόπο που ποδηλατεί, δεν μπορώ να τη συνεφέρω, του λέω στην Πάτρα ή στην Αθήνα να βάλει μια άλλη. Το εκπληκτικό είναι που κουβαλάει στην πλάτη μόνιμα ένα ασήκωτο σακίδο που πρέπει να ζυγίζει το λιγότερο 25 κιλά! Αχ ατίθασα νιάτα...
Ενώ εμείς μετά την αναχώρηση του Σταμάτη ξεκινάμε, αυτός κατεβάζει στα όρθια μερικά πιάτα με κοψίδια στο διπλανό φαστφουντάδικο. Σε λίγο στο δρόμο θα μας προσπεράσει ένας μπλε σίφουνας.
Ο μπλε σίφουνας.
Όταν σουρουπώνει, ευτυχώς χωρίς άλλη βροχή, φτάνουμε στην Στράτο, όπου θα καταφύγουμε στον αρχαιολογικό χώρο. Ο ήλιος ξετρυπώνει κάτω από τα βαριά σύννεφα λίγο πριν βυθιστεί πίσω από τα βουνά της δύσης, δίνοντας ένα δυνατό και αλλόκοτο κόκκινο φως από οριζόντια θέση. Στον αρχαιολογικό χώρο ζει σε ένα σπιτάκι ο Νίκο, ένας Γερμανός φοιτητής που κάνει τη διατριβή του στα κεραμεικά του χώρου αυτού.
Τα ελληνικά του είναι άψογα! Βγήκε έξω για να φωτογραφίσει τον αλλόκοτο ήλιο. Από αυτόν θα μάθουμε κάποια πράγματα για την Στράτο και το παρελθόν της, το αρχαίο κέντρο του ακαρνανικού πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου