Σήμερα είναι μέρα ανάβασης. Έχουμε να ανεβούμε στο Πισοδέρι. Αλλά δεν θα είμαστε μόνοι.
Η μέρα μας άρχισε πολύ πριν ξημερώσει, κατά τις 04:30, όταν έφτασε ο Σταμάτης στο στάδιο της Φλώρινας. Ο Σταμάτης έμαθε για την πορεία από το διαδίκτυο, ξεκίνησε με το λεωφορείο στις 8 χθες το βράδυ από Αθήνα (με το ποδήλατο στις αποσκευές, μπράβο στο ΚΤΕΛ) και έφτασε στη Φλώρινα στις 04:00. Ζήτω, γίναμε τρεις!
Μετά από το απαραίτητο πρωινό, περνάμε μια βόλτα από την Φλώρινα για μερικά ψώνια και ο δρόμος της αρετής μας περιμένει: η ανηφόρα. Έχει συννεφιά, μια ευχάριστη υγρασία, είναι μάλλον απόβροχο, το δάσος αναδύει μυρωδιές, και ο ήσυχος δρόμος ελίσσεται προς τα πάνω.
Μια κάμπια που αποφάσισε να πάρει τον ίδιο δρόμο με μας.
Πέτρινη βρύση στην ανάβαση στον Βαρνούντα. Δυστυχώς ούτε αυτή χωρίς σκουπίδι...
Φτάνουμε σχετικά εύκολα στην κορυφή στα 1530 μέτρα ψηλά. Εδώ αξίζουμε ένα κολατσιό, ενώ μαζεύουμε σταφιδιασμένα κεράσια από μια μεγάλη κερασιά, με τα οποία θα φτιάξουμε αργότερα ένα ποτό. Μας κάνουν παρέα δυο μεγάλα σκυλιά Βερνάρδου, που ευτυχώς δεν μας αντιλαμβάνονται όταν ακόμα κινούμαστε, γιατί τα σκυλιά ως γνωστόν έχουν αδυναμία στους ποδηλάτες και καλύτερα που δεν μας πήραν είδηση νωρίς αυτά τα θηρία.
Κατηφορίζοντας προς τις Πρέσπες.
Σε μια θέση θέας πάνω από την Μικρή Πρέσπα.
Ποδηλατάμε με κατεύθυνση το Λαιμό, όταν πιάνει μια βροχή. Καταφεύγουμε σε ένα υπόστεγο, όπου θα μαγειρέψουμε τα φρέσκα φασολάκια που πήραμε το πρωί από τη Φλώρινα. Αν κρίνουμε από το πώς ρίχτηκαν όλοι στο φαγητό, ο σεφ πρέπει να έκανε καλή δουλειά.
Γεύμα by the lake στην όχθη της Πρέσπας.
Ένα αντικείμενο στην όχθη της Μικρής Πρέσπας που κρύβει τη δική του ιστορία.
Ωπ! Σήμερα είναι η γορτή. Ήρθαμε τη σωστή μέρα...
Ναι, και καταφύγιο φασολιών.
Ιδέα: να κατασκηνώσουμε πάνω στον Άγιο Αχίλλειο. Φύγαμε!
Διασχίζοντας την τεχνητή αποβάθρα για το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου.
Της φυλακής τα σίδερα για ποιους είναι είπαμε;
Αφού τακτοποιήσουμε τις σκηνές μας πλυθούμε κλπ., έρχεται και η ώρα της βραδυνής εξόδου: μια ποδηλατάδα στη νυχτερινή λίμνη με το φεγγάρι να παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα για 4 χιλιόμετρα μέχρι την Κούλα στη γιορτή του φασολιού και του τσιρονιού. Φωνάζουν τα ξύλινα λόγια τους οι νομαρχέοι δημαρχέοι κλπ., αλλά και εμείς όπως όλος ο κόσμος περιμένουμε στη σειρά των φαγητών. Δωρεάν για όλους εξαιρετικά φαγητά φτιαγμένα από τις γυναίκες των χωριών, με τα φασόλια φυσικά να έχουν την τιμητική τους. Σίγουρα πιο νόστιμα φασόλια δεν έχω φάει ποτέ μου, με αποκορύφωμα τα μεγάλα φασόλια φούρνου. Αλλά υπάρχουν και άλλα είδη ντόπιων φαγητών, που εξαφανίστηκαν σύντομα - όποιος πρόλαβε πρόλαβε. Στη συνέχεια της βραδυάς θα δούμε και θα ακούσουμε παραδοσιακούς χορούς και μουσικές.
Οι αγελάδες, φιλικές, θα μας κάνουν συντροφιά στον ύπνο. Αυτά τα ζώα είναι το άκρον άωτον της ηρεμίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου